Benden Bi Kuple

Hani bazı kişiler karşısındaki kişide daha fazla bir etki yapabilmesi, ve sanatçı ruhuna şüpheyle yaklaşılmaması için "Çocukluğumda saç fırçasını mikrofon yaparak şarkı söyler, aynanın karşısında sevdiğim sanatçıların taklidini yapardım. Ta o vakitten sanatçılık varmış çocuk bünyemde diye." konuşurlar ya. İşte ben de böyle bir girizgahla başlamak istiyorum kendimi anlatmaya. 

Gerçekten hatta inanın ben de çocukken kurşun kalemlerimin uçlarını tek tek açar her an ilham gelebilir, belki bir şeyler yazabilirim diye defterimle dolaşırdım. (O zaman bu gelen hissin adının ilham olduğunu bilmediğim için, ilhan gelecek derdim.:)

İlkokulda iken, arkadaşlarıma doğum günü hediyesi olarak akrostiş şiirler yazar ve yüz ifadelerini gördüğümde bundan bir oyundan aldığım keyif kadar mutlu olurdum. İlerleyen yıllarda da dargınları barıştırdığım, ayrı sevgilileri kavuşturduğum olmuştur kişilerin ağzından mektuplar ve şiirler yazarak. Bunu da itiraf etmekte fayda var :)

Bu sebeplerle yazma tutkusu, her zaman benimle birlikte var oldu. İyi ki de öyle oldu. Yazmak benim arkadaşım oldu, çoğu zaman da sırdaşım. Bu alışkanlığın yanına araştırma sevdası, seyahat, fotoğraf çekmek, gidilecek rotanın belirlenmesi, tatil planlarının yapılması, kalınacak yerlerin ayarlanması, gidilen yerlerde özel lezzetlerin ve farklı mekanların keşfi hevesiyle birleşince ortaya böyle bir blog çıkmasının gerekçesi de bir bir gerçekleşmiş oldu. 

Umarım sizler de okumaktan keyif alırsınız, çünkü ben yazmaktan ve paylaşmaktan şimdiden keyif almaya başladım bile...


                                                                                                     Suzi.