Bir sürü yazılar var yazılmayı bekleyen ve nereden başlayacağını bilemeyen bir Suzi var, bilgisayar ekranının başında.
Ama artık bu beklemeye ve kalem tembelliğine bir son vermenin zamanı geldi çattı.
Sevdiğim birinin şu cümlesi biraz da bu başlangıca zemin hazırladı diyebilirim.
"Bir yerden başlamalısın, yoksa hiçbir zaman o beklediğin zamanı yakalayamayacaksın."
Biraz kabuğumdan sıyrılmanın vermiş olduğu heyacanla biraz da "Hadi artık Suzi" motivasyon cümlelerinin gazıyla yazmaya başlıyorum yine. 

O yüzden Sevgili Günlük haberin olsun; artık bir aradayız. Kendini şimdiden hazırla; bir hayli tembelce oturdun. Şimdiden sonra hızlanmanın zamanı geldi. Dersen ki bir çan sesi mi duydun, ya da bir maratonun başlangıcını haber eden bir ses mi geldi kulağına. Yukarıda da bahsettiğim gibi; sana verecek cevabım: "Aynen." olacak.  Yazmayı özlemişim, kendimden kendime seslenmeyi de özlemişim, en çok da kendime tercüman olabilmeyi sanırım. 

Öptüm kağıt ve kaleminden...